Oetsloven Blues #19 Wellen (Oetersloven) zaterdag 05 augustus 2017 reporter: Freddie website artist: Basement Blues Band - Greenwood - Black Cat Bisquit - The Blue Chevy's - Backseat Boppers website organisatie: Oetsloven Blues © Rootsville 2017

Zaterdag 5 augustus en op de heuvels van het landelijke gehuchtje Oetersloven weerklinkt het gehuil van de wolf. Tijd om aan de 19de editie van 'Oetsloven Blues' te beginnen. De campers hebben sinds 'high noon' al de weide ingenomen en Katrien en Bart zijn nog in allerijl in de 'Kapel van Oetersloven' een 'bougie' gaan aansteken om alles in goede omstandigheden te laten verlopen. 19 edities al en vanaf volgend jaar staan ze dus in de 'galerij der groten' vermeld.

Aan de traditie om dit festival te houden met uitsluitende Belgische bands zijn ze hier al die jaren trouw gebleven en dat loont. Door de steeds maar stijgende kwalitiet van onze eigenste blues bands is de kwaliteit van dit festival ook gestaag blijven klimmen. Ook dit jaar is er door het uitvoerig comité gezorgd voor een uitstekende selectie van groepen, een 'anniversary edition' al waardig. Nog een certitude hier is dat Wouter Celis aka Doghouse Sam de honneurs zal waarnemen als 'Master of Ceremony'. Iets voor zessen beginnen de 'kampeerders' zelfs met heus meubilair naar binnen te komen om deze festivaltent om te toveren tot één grote juke joint en iets zegt me dat deze 19de editie memorabel zal gaan worden. Heel wat nieuwe gezichten hier waaronder ook heel wat noorderburen en zelfs voor het blues koppel Anka Pepers en Teun was dit Oetsloven Blues een primeur. De Walter van 'Backyard Blues' is ook in tot in Oetersloven geraakt en verder nog een 'super delegatie' van Gevarenwinkel, de Johnny van het 'Limburg Roots Festival', een delegatie van Move2Blues, de mensen van 'Ven Blues' uit Venlo en uiteraard onze Waalse vrienden van 'Devant Les Bois' aka DLB on Stage. De 'Cathoir' die vertegenwoordigde Swing en dus deed Nancy dit voor Hookrock. Vertegenwoordigers van Bourbon Street en Tensfield nemen we ook waar onder de vele aanwezigen. Aan Ivan Jacobs betuigen we nog ons diepste medeleven voor het verlies van zijn vader en nu al sorry voor diegene die ik vergeten ben. Peterke Attic liet zich via 'smoelenboek' nog op de valreep verontschuldigen en dus let's buzz...

Aanvangen doen ze vandaag met de 'Basement Blues Band'. Deze nieuwe band bestaat uit ‘oude’ leden met veel muzikale kilometers op de teller verworven in erg uiteenlopende genres. Het begrip blues wordt hierdoor erg breed geïnterpreteerd maar de nadruk wordt gelegd op herkenbare en dansbare ambiance nummers. De ingrediënten die aan de basis liggen van het ontstaan van de Basement Blues Band, is te herleiden tot, zoals wel vaker het geval is, een juiste mix tussen toog, bier en vrienden…met veel liefde voor muziek.

De 'Basement Blues Band' brengt een erg uiteenlopend repertoire gaande van blues klassiekers zoals  ‘Dust my Broom’ (Elmore James)   over ’Rock this Town’ (Stray Cats)  tot eerder obscure nummers zoals ’Let me play with your Poodle’ (Tampa Red)’ uiteraard overgoten met de uitbundig muzikale basement-blues-band-saus! Ze bestaan uit Carlo Steegmans (vocals & guitar), Jan De Belder (guitar), Piet Achten (harp) en de rimte sectie bestaande uit Marcel Kreemers (drums) en Patrick Weeghmans (bass & 'bombardon').

Om aan te vangen toveren deze 'Basement Blues Band' een oudje van Bo Diddley uit de kast en met 'You Can't Judge A Book By The Cover' zit de sfeer er al in vanaf 'minute one'. Zeer ontspannen freewheelen dit 'kelder ensemble' door de rijke legacy van de blues. Van 'Before You Accuse Me', weerom van den Diddley, tot zelfs de rockabilly van de 'Stray Cats' met 'Rock This Town', het gaat er hier in als zoete broodjes en bij het horen van Jimmy Reed zijn 'Honest I Do' raakt zelfs ons Dianneke in zwijm. Ik denk zelfs dat die van het 'bonnekeskot' al naar de drukker waren om een nieuwe bestelling te plaatsen. Omdat Bo Diddley bij deze 'Basement Blues Band' bijzonder populair leek te zijn sluiten ze af met een geslaagde versie van 'Mona' en zo is deze 19de editie van Oetslovenblues onder een wel zeer gunstig gesternte begonnen.

Vervolgens is het de beurt aan Greenwood. Voor velen onder de aanwezigen en zeg maar gerust het merendeel komt de naam 'Greenwood' een beetje uit de lucht vallen. Wel deze 'allemaal' staan hier vandaag voor de verrassing van hun leven. Deze tribute aan Peter Green is één van de betere die er zijn en is tot vandaag steeds een goed bewaard geheim gebleven. De inspiratie voor het ontstaan van deze 'tribute' is ontstaan op 4 mei 2016 toen Kirri Valvekens uit noodzaak de nummers van Peter Green nieuw leven kwam in te blazen voor een optreden in 'De Loods' te Aarschot (aka De Knoet). Een naam werd toen lukraak gekozen en zo werd 'Fleetknoet Mac' in het leven geroepen. Het daaropvolgende concert zou zo een beetje legendarisch worden en dus kon en mocht een vervolg niet uitblijven. De band is een beetje 'gefinetuned' en ook de naam werd omgevormd tot 'Greenwood'. Op 23 maart van dit jaar volgde dan de officiële try-out en staat deze trein solide op de rails.

We hebben als gitaristen Luc Canters en Kirri en 3de guitarslinger is nog steeds Luc's zoon, Zenn Canters. De ritme sectie daaraan werd gesleuteld en naast bassist Marc 'Rosso' Van Puyenbroeck is er nu drummer Herman Cambre. Het repertoire is gelukkig hetzelfde gebleven en nu maar hopen dat die 'zwarte voodoo madam' er ook nog zal bij zijn. Uit de startblokken schieten Kirri & Co met 'Green Manlashi' en al meteen schieten de muziekliefhebbers in grote getallen naar voren. 'Sandy Marie', 'Jigsaw Puzzle' en de 'Rattlesnake Shakl', yep ze doen het en iedereen is hier meteen verkocht. Pure klasse is het minst wat je kan stellen van deze gasten. Het harmonieus samenspel van de twee 'Les Paul's' en een 'Telecaster' werkt betoverend in op de aanwezigen en ja gasten dit is Belgisch!

'Need Your Love So Bad' is er eentje dat geen introductie meer hoeft maar om alle misverstanden voor eens en voor altijd uit de wereld te helpen dit is niet van Peter Green of Fleetwood Mac maar een bluesje uit 1955 van...Little Willie John (geschreven door zijn broer Mertis John Jr.). I can't help about the shape I'm in, I can't sing I ain't pretty and my legs are thin. But don't ask me what I think of you, I might not give the answer that you want me to...worden ze hier nu allemaal wakka of ligt het aan het ietsje teveel alcohol? Feit is dat de sfeer hier niet meer stuk kan. Na een meesterlijke versie van 'Albatross' gaan we helaas met 'Man of The World' richting einde...hey Wouter, een bisser mag toch hé? Neeje het moet!!! En dan eerst effe bekomen...

Next on the bill, 'Black Cat Bisquit'. Na mijn eerste kennismaking met deze band op Hookrock enkele jaartjes geleden ben ik in deze groep gaan geloven. Sindsdien ben ik ze al een paar keer gaan bewonderen en de laatste keer was twee weken geleden op het uitgeregende 'Blues In Genk'. De kracht van deze 'Black Cat Bisquit' komt uit het brengen van eigen werk dat bijzonder sterk uit de hoek kunnen komen. Black Cat Biscuit, dat zijn Bart ‘Yasser’ Arnauts op vocals en guitars, harper Mark Sepanski, gitarist Stanley Patty en de ritme sectie bestaande uit Patrick ‘Pat Alley’ Indestege en zoon van de Marc, drummer Jeff ‘junior’ Gijbels.

Benieuwd hoe ze het na het vorige Greenwood geweld ervan af gaan brengen? Wel ik kan je nu al meegeven dat de ambiance er alleen maar beter op werd. Met oud gedienden van Wouter's Rhyhtm Bombs weten we dat het hier zal gaan swingen. Nummers als 'Bad James' en 'I'm Gonna Leave My Baby' mogen dan wel originals zijn toch liggen ze bijzonder goed bij de 'Oetslovers'. Hiermee wordt nogmaals bewezen dat we met talent te koop lopen hier in onze kleine 'Tax State'. Nummers als 'He's a Fool' en 'Sons Of a Vampire' doet de temperatuur stijgen en jaagt het drankverbruik naar record hoogten. Na een stukje slide op de 'koekjes trommel' van Bart wordt de climax hier bereikt wanneer papa Marc zijn zoon even komt bijstaan en de 'trommelaars' onder de aanwezigen hier een muzikaal orgasme bezorgen door dit meesterlijk duo op het drumstel. Ja! Wouter ook hier een bisser! alstemblieft.

'Black Cat Bisquit', they need your support on the 'Belgian Blues Challenge', 21 oktober in CC Palethe te Overpelt. Aan hun deelname van deze finale is uiteraard een positieve noot aan verbonden. Zo is één van de obligate doelstellingen van deze BBC dat er een CD moet volgen 'cause we can't get enough off this crazy stuff. It's tough enough! Alvast een meer dan geslaagde generale repetitie. Ik had Teun al verwittigd dat starten met 'Wolf' bier niet al te slim was en dat begon zich nu toch enigszins te wreken. Nog even doorbijten Teun want de volgende moet je ook zeker gezien hebben.

De volgende 'Blues Chevy's' gaan al wel een tijdje mee want 27 jaar geleden stonden ze al op Swing Wespelaar'. Ook toen waren ze al een uitstekende band die rock 'n roll en rhyhtm 'n blues perfect in elkaar lieten vloeien. Een jaartje voordien begon het allemaal in het toen Christelijke Don Bosco college te Haacht. Sinds toen gaat deze 'school' gebukt onder een rock 'n roll verleden. De naam werd in het verleden uit commerciële overwegingen even veranderd in 'Popblawski' maar zeg nu zelf, de 'Blue Chevy's dat 'bekt' toch beter. In 2003 brachten ze hun debuutalbum 'Motel Birdcage' uit en helaas is daar geen enkele copy meer van te krijgen. Wat ze nog wel kunnen aanbieden is hun succesvolle EP 'Turn It Back' die ze vorig jaar op de markt brachten en zijn ze nu al danig in de weer om ook daar een opvolger voor in mekaar te steken.

Deze 'Blues Chevy's' anno 2017 bestaat uit 8-mans formatie met Kris Bries (vocals & harp) Frederic Martello (lead guitar & backing vocals), Philippe Martello (drums), Jan Ursi (keyboards) Jean-Luc Cremens (bass), Steve Ceulemans (rhythm guitar) en de 'horn section' met Koen De Sloovere (baritone sax) en Kim Vandeweyer (trumpet). Are you ready to rock, are you ready to roll, are you ready for the Blue Chevy's!!!

'Witchcraft' is hun binnenkomer en toverij zal het gaan worden maar gelukkig alleen maar goede voodoo. Deze 'Blue Chevy's anno 2017 is een goed geoliede machine met een indrukwekkende performance. Je komt ogen en oren te kort om alles in je op te nemen wanneer deze formatie de tent vullen met hun duivelse muziek want zo werd de blues genoemd in de vroegere jaren. Nu is het één en al ambiance ten voeten uit wanneer de howlin' harp van Kris Bries de tent weet in te palmen. 'Burning Heart' is niet die aka aka die we kennen van... maar een steengoed nummer van onze eigenste 'Blue Chevy's'. Alles barst hier gewoon uit zijn voegen op de berg in de Oeterslovenstraat en geen enkel moment, geen enkele microseconde hebben we al een buitenlandse naam gemist. Moesten deze bands hier een compilatie CD gaan maken zou deze zonder meer in de 'Charts' over de ganse aardkloot binnenkomen met stip.

De dueling conversations van guitarslingers Frederic en Steve, de indrukwekkende Memphis Horns van Koen en Kim, de New Orleans klanken uit de black & white keys van Jan, de solide ritme sectie van Phillipe en Jean-Luc en uiteraard bluesshooter Kris, het vormt een zodanig geheel dat het wel betoverend moet zijn. Met 'Follow The Moon' wordt het gaspedaal lichtjes losgelaten maar de outswinger vol rock 'n roll is gewoon outstanding. Een bisser? Ze moesten eens weggaan zonder se! De kenners weten het al, Kris & co verplaatsen zich met gevaar voor eigen leven in het publiek voor 'One More Time', this is total madness. Ladies and Gents...The Blue Chevy's!

We zijn toegekomen aan de laatste band en deze wervelende editie begint slachtoffers te eisen. Moe van het dansen zal iedereen zich nog een laatste keer moeten oppeppen voor de rock 'n roll van de 'Backseat Boppers'. Den Teun? die lag ondertussen al in coma ;-), zijn Anka die is uit het juiste hout gesneden en zingt vrolijk van, eine geth noch, einer geht noch rein.

Alsof het nog niet genoeg is voor vandaag steken ze hier op 'Oetslovenblues' nog vlug een tandje bij om er voor deze 19de editie uit gaan langs de grote poort. Rock 'n roll is good for the soul en daarvoor gaan de 'Backseat Boppers' zorgen. Ze hebben het hier bij de organisatie al een tijdje goed gezien om als afsluiter voor een band te zorgen die het nog eens extra laten swingen.

Met deze 'Boppers' worden we terug gekatapulteerd naar de fifties. Hun mix van rock 'n roll en surf zal zonder meer een allerlaatste keer de tent in beweging komen te zetten. Deze vier rebelerende rockers bestaan uit Hunter aan de contrabas, Kurt (sax), Frans (gitaar) en Davy (drums). Zij staan garant voor een spektakel en brengen vuurwerk uit hun in 2015 uitgebrachte debuutplaat en eigen arrangementen op de door ons gekende covers.

Met dit viertal worden we gewoon weg geteleporteerd richting era van 'Happy Days'. Nummers als 'Casbah' en 'Boppin' Around' maken van deze tent op dit nachtelijk uur nog een rockabilly tempel. Dat ze van de 'Stray Cats' houden kunnen we horen aan nummers als 'Rock This Joint' en dat we een tweede keer 'Rock This Town' te horen krijgen is voor niemand hier een obstakel want de fun zit er nog steeds goed in. Surf gaat er ook nog lekker in met Dick Dale's zijn Misirlou en aan het feestje van deze 19de editie lijkt maar geen einde aan te komen. 'Blue Suede Shoes', 'Mercy' en 'Rawhide', yep laat maar komen want de nacht kan niet meer stuk.

Volgend jaar editie '20', only the wolf survive...een tip aan Katrien en Bart, misschien zoeken naar groepen die volgend jaar iets te vieren hebben! Hoe meer kaarsjes er worden uitgeblazen hoe meer vreugde. Het zal niet van de poes zijn om dit gauw te gaan verbeteren want we zijn er hier allemaal van overtuigd dit was grote 'Klasse' of om te besluiten met de woorden van wijlen Dré Steegmans aka Feliciano Damiano...incredibelé!!!

Wie komt er volgend jaar?

Hoe? Wat? Allemaal!!!

Love was all around @ Oetslovenblues

more and larger pics on